top of page

Concertreis Gotha

Bijgewerkt op: 6 aug. 2018

Inmiddels hebben we weer een nachtje in ons eigen bed geslapen. De reis was prachtig en ook het koorweekend verliep vlekkeloos. Energie kostte deze vakantie wel maar het geeft tegelijkertijd ook de kracht om weer verder te doen.

We vertrokken naar Gotha onder een goed gesternte. De pop die aan het stuur zat boezemde niet echt vertrouwen in maar bracht wel dadelijk een goede sfeer in de groep. Hoe zou alles verlopen? De reis verliep vlekkeloos enkel de Belgische douane wilde zeker zijn van al onze papieren en voerde dus een echte controle uit. We werden weer vrij gelaten. Stipt op tijd kwamen we in Gotha aan waar Klaus Hähnel ons reeds stond op te wachten. Hij leidde ons in geen tijd naar het Ernestinum Gymnasium. De gastgezinnen stonden reeds klaar om ons te verrassen en de verdeling in de gastgezinnen gebeurde dan ook in een record tempo. Ieder kind verhuisde tijdelijk naar een nieuwe thuis. De begeleiding werd in een pensionnetje recht tegenover de school ondergebracht. Klaus en zijn echtgenote Ingetraud zorgden voor een gezellig aankomstdiner in een knus restaurant. Thüringer specialiteiten stonden op het menu (varkenslapje met augurken). Vroeg slapen na een afsluitertje in de riante kamer van Mark en Reinhilde. Ria besluit dat ze wil vermageren en voegt prompt daad bij woord: de ganse nacht verbrengt ze haar tijd op het toilet en ook de nieuwe dag doet haar besluiten te leven op water en knäckebröd.

Terwijl de kinderen een uitstapje maken met hun gastgezinnen brengt Arno ons met de bus naar het Thüringerwald. Het is een prachtige streek waar men zeker ook heerlijke wandelvakanties kan doorbrengen. We bezoeken er een oud vakwerkdorpje dat na ‘Die Wende’ helemaal gerestaureerd is. Slechts enkele hoekjes getuigen nog van een grijs DDR verleden. We eten er varkenslapje op Thüringer wijze dit wil zeggen: opgelegd in azijn vergezeld van 2 aardappelborsten. Toch wel lekker.

Langzaam stijgt de spanning. Eindelijk zullen we de kinderen terug zien en kunnen doen waarvoor we eigenlijk kwamen, namelijk een concert zingen. De zaal heeft een zeer aangename akoestiek en iedereen blijkt ok, enkel Merel is een beetje ziek. De meesten zijn zelfs al in de wolken over hun gastgezin. Enkele malen hoor ik: “maar Carine die kunnen geen Engels.” Suggestie: “Probeer het dan eens in het Duits” Onze Duitse vrienden geven de start met enkele mooie liederen en ook Sandra een nieuwe jonge dirigente mag voor het eerst een koor dirigeren. Wordt zij de nieuwe dirigente van het Gothaer Kinderkoor? Het concert verloopt naar wens en het publiek is enthousiast. Bob die een pianorecital speelde op de aanwezige vleugel werd door de Duitse meisjes als een ware vedette onthaald. Zou Liesbeth concurrentie gevoeld hebben? Dan breekt de tijd van de geschenken aan. Ons koor heeft gezorgd voor een levensgrote pop met 2 gezichten van de 2 respectievelijke dirigenten. Een lachsalvo gaat door de zaal. ‘t Is gelukt! Tot slot zingen de beide koren een lied tezamen. Ik krijg de eer om het geheel te dirigeren en verschiet toch wel even van de omvang van het koor. “Geweldig” De tijd is rijp voor een natje en een droogje. Alle gastgezinnen deden hun uiterste best om een heerlijk buffet te bereiden. Er werd volop gegeten. Dat onze Duitse vrienden graag dansten hadden we in mei reeds gemerkt maar ook nu werd er volop gezwaaid. Iedereen deed mee. De wereld leek eventjes volledig vreedzaam. Een mooie avond moet niet eindeloos uitgepuurd worden en daarom is iedereen om 21.00 uur reeds naar huis. Organisatorisch verloopt alles perfect, nog nooit heb ik een zaal zo vlug zien opgeruimd worden. Ik zie het echter niet zitten om reeds naar bed te gaan. Ria en Reinhilde zijn echter ziek en hebben ook Merel mee naar het pension genomen. Resten mij enkel de mannen om een pint te pakken. (Stress moet ontladen worden) Gotha is dan wel een stad, een kroeg vinden blijkt iets moeilijker. Uiteindelijk komen we terecht bij ‘Pavarotti’ en trakteren de mannen mij op een ijsje. ‘t Was gezellig. Terug in het pensionnetje kan ik de mannen nog net verhinderen om bij Ria op ziekenbezoek te gaan, zelfs bloempotten werden bijna geschonken. 23.00 uur bedtijd en de nachtrust doet goed.


Maandag 4 maart 2002

Rosenmontag. We vertrekken reeds vroeg met de bus naar Eisenach. Het weer zit echter niet mee. Alles is in een mistlaag gehuld. Het prachtige uitzicht vanop de Wartburg moeten we dus missen maar de fantasieën over Lüther die zijn tinnen beker tegen de muur keilde om de duivel te verdrijven doet onze fantasieën op hol slaan. Op nu naar het geboortehuis van de grootmeester JS Bach. Het huis heeft een klein instrumentenmuseum en de uitleg die de kinderen kregen was echt op hun maat. Geen ellenlange technische verklaringen maar een zeer goede demonstratie kreeg de aandacht van iedereen. Eisenach was ook de stad van Martin Lüther maar niet van Martin Lüther King zoals menige koorleden dachten. Op terug naar Gotha. In de school wachtte ons een echte school maaltijd: Linzensoep met worst en pannenkoeken. De smaak was lekker maar dit werd niet door iedereen zo gevonden.

Ook Gotha blijkt veel te bieden te hebben. Een gastmoeder leidde ons naar de mooiste plekjes en vertelde spannende verhalen. Het meest trieste verhaal is toch wel het verhaal van de ridder Krombach wiens hart er levend uitgerukt werd omdat hij de stad had doen lijden. Zelfs na zijn dood gunden ze hem geen rust. Elk uur steekt hij zijn tong nog uit op de klok van het stadhuis. De regen en de wind doet ons langzaam verkleumen. Op naar Schloss Friedenstein en het mooi Ekhof-theater. Het Theater is één van de nog drie resterende kleine theatertjes ter wereld (Finland en Tsjechië), iedereen mag plaats nemen op de rood fluwelen stoelen. Het decor kan in een zeer snel tempo gewijzigd worden door middel van een katrollensysteem onder de bühne. We mogen allen een kijkje nemen en kunnen dan ook niet aan de verleiding weerstaan om menige kiekjes te maken. Terug naar de gastgezinnen voor een afsluitende avond.

Klaus en ik hebben inmiddels menig partituur uitgewisseld en babbelen hierover verder tijdens een heerlijk afscheidsetentje bij ‘Pavarotti’, onze Italiaan van de avond voordien. 21.00 uur lijkt wel een steeds weerkerend afscheidsuur te zijn maar niet voor de Belgen die nog graag een pintje na drinken. Sandra besluit ons de plaatselijke kroegen te tonen. Na een wandeling van een half uur (45 min) belandden we weerom bij ‘Pavarotti’ Het is nu wel zeer duidelijk, de mensen in Gotha hebben geen middelen om een pintje te nemen of een etentje op restaurant te doen. Je vindt er dus ook bijna geen.


Dinsdag 5 maart 2002

8.00 uur afscheid van de gastgezinnen. Wij plannen nog enkele uurtjes shoppen maar de winkels openen pas om 10.00 uur. Weerom heeft Klaus het perfecte antwoord. Hij neemt de hele groep mee op sleeptouw en geeft hen een uurtje echte dansles. Iedereen doet mee. De dansen werden goed in het geheugen gegrift en inmiddels werd zelfs de muziek al opgespoord zodat waarschijnlijk een nieuwe traditie geboren is. Stipt 10.00 uur komen we in Erfurt aan waar we in een nieuwe overdekte shoppingshal veilig kunnen winkelen. Vele cadeautjes worden gekocht. Iets mooi vinden voor een vader is echter vaak een probleem. Enkele kinderen zijn gek van enkele spinnen en muizen in een dierenwinkel en zouden deze graag kopen. Gelukkig voor deze diertjes mochten ze in de winkel blijven want zo’n busrit is niet alles. (zucht voor mama en papa) Ook de weg naar huis verliep voortreffelijk. Enkelen kwamen om een reispilletje vragen maar die hadden we jammer genoeg vergeten. De wonderpilletjes werden dan maar bovengehaald en deze deden wonderwel hun werk. Gotha, we zullen nog vaak aan jullie denken. Ik kijk nu reeds uit naar het weerzien in september waar ik met 2 kinderen hun 25 jarig jubileumviering zal mogen meemaken.




6 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page