Woensdag 6 april
Om 07.00 uur verlieten we de thuisbasis met chauffeur Arno aan het stuurwiel.
Rond 17.40 uur we zijn aangekomen op het afgesproken uur, nog 10 km tot het einddoel. Over een uur weten we bij wie we gaan slapen. De reis is al goed verlopen, geen files, geen regen, maar wel veel plezier en gezelschap. De kinderen hebben ook een boekje bij hoe 2 mensen te koppelen en zijn dat aan het uitproberen bij Bob (onze jonge knappe pianist).
Alles is prima verlopen, de reis was aangenaam en rustig: De ontvangst was zeer hartelijk en de verspreiding in de gastgezinnen verliep zeer vlot. Mien en Lies slapen bij ons en hebben het ook naar hun zin. Morgen brengen we een bezoek aan de muziekschool waar we instrumenten zullen uitproberen, verder bezoeken we een soort Bokrijk, gaan we zingen in een bejaardenhuis en maken we een tochtje met een boot. Het belooft zeer mooi te worden.
Donderdag 7 april
We hadden een prachtige dag vandaag. Om 9 uur werden we verwacht in de muziekschool. Het weerzien was uitbundig, iedereen was dadelijk in opperbeste stemming. De verhalen en belevenissen van de eerste avond in de gastgezinnen werden uitgewisseld. In de muziekschool mocht iedereen instrumenten uitproberen. Jong en oud probeerden: trompet, viool, blokfluit, tuba, piano, cello, gitaar, klarinet, ... te spelen. Sommige kregen tot hun eigen verwondering geluid uit een instrument.
Een groepsfoto op de trappen voor de muziekschool en een interview met de plaatselijke pers maakte het bezoek compleet.
Na 2 uurtjes spelen reden we met de bus naar Alt Swerin waar een openlucht museum te zien is. Een zeer vriendelijke gids loodste ons door 150 jaar geschiedenis en vertelde daarbij de nodige anekdotes. Het hele koor mocht ook een ritje maken op een klein treintje.
Het treintje reed een beetje in een cirkeltje rond het museum. De meesten kregen er niet genoeg van en maakten het rondje wel 3 keer.
Het museum had voor iedereen wel iets leuks in petto, oude vliegtuigen, tractoren, een molen, ... een soort van Bokrijk in het klein.
In opperbeste stemming trokken we vervolgens naar een bejaardentehuis, een prachtig huis uit de 1733 met een hypermoderne aanbouw.
Het complex bood een prachtig zicht op het achterliggende meertje. In ruil voor een klein concertje kregen we een lekkere maaltijd met frietjes, schnitzel en groentjes aangeboden. Het werd door elke hongerige maag in dank aanvaard.
Het concertje in een kleine inkomhal werd met plezier gezongen. Hoewel de omstandigheden niet zo ideaal waren (de kinderen stonden echt wel op een hoopje verloren in een trapgat, werd het door de oudjes toch gewaardeerd. Enkele bisnummertjes waaronder lang zullen ze leven voor 2 kranige oudjes die respectievelijk 95 en 90 jaar oud werden, werden in dank aangenomen.
Na een kleine wandeling door de prachtige omgeving kwamen we bij een aanlegsteiger waar we per boot terug naar Waren zouden varen. Een boottrip van 3 uren over 7 meren en kanalen bood een mooi zicht op de ongerepte natuur, we zagen reigers. zee-en visarenden, korhoentjes en vele andere voor ons onbekende vogels.
De voorspelde regen bleef uit zodat we ook op het dek konden genieten van het prachtige uitzicht. Bij het aanmeren in Waren vielen er enkele regendruppels waarna een mooie regenboog als surplus het dagprogramma afsloot.
Vrijdag 8 april
Deze morgen werden we wakker door enkele mooie zonnestralen gewekt, doch jammer genoeg verdween de zon snel achter dikke wolken.
Het kon de sfeer niet bederven en met de overtuiging dat de zon zich toch zou laten zien vertrokken we richting Oostzeekust. (Ria als weersvoorspeller bleef herhalen dat als het om 11 uur niet zou regenen, we het de ganse dag droog zouden houden).
De regen gutste tegen het raam maar je gelooft het of niet toen we in Warnemünde aankwamen, scheen de zon. Voor ons weer eens een teken van het Kiliana parapluutjesweer. Wat is dit? Overal regen behalve waar wij ons bevinden daar zorgt er iemand voor een onzichtbaar parapluutje ;)), heerlijk.
Warnemünde is een klein gezellig stadje waar kleine vissershuisjes direct aan het water liggen. Het deed een beetje denken aan Volendam, alleen wat groter en eigenlijk veel gezelliger. Kleine vissersboten en zelfs grote zeeschepen zie je er af en aan varen. Na een kleine verkenningstocht door de stad, een wandeling op de pier tot aan de vuurtoren en een strandwandeling kreeg iedereen een uurtje vrije tijd.
Het moet gezegd worden, de Oostzee is een bijzonder zuivere zee met een prachtig zandstrand. Eleonore kon de golven niet vermijden en had al snel natte voeten. Karin Günther deed dadelijk haar beenwarmers uit zodat deze Eleonore´s voeten zouden kunnen warm houden. Terwijl wij ons tegoed deden aan een lekkere cappuccino en een broodje met verse vis kochten Dimphy en Sanne een cadeautje voor de Kiliana stinkertjes.
De twee hebben in de bus een plaatsje net achter de toiletten en waren niet zo gelukkig met het bijbehorende geurtje, dus dat moest ´verfrist´ worden.
Rostock ligt slechts een boogscheut verwijdert van Warnemünde en is een gezellige winkelstad bij uitstek. Terwijl de kinderen van 2 uurtjes winkel´plezier´ in de volledig verkeersvrije binnenstad (Linde had al snel kennisgemaakt met de hardheid van een roltrap en liep al snel met een kapotte knie rond, een papierenzakdoekje en wat plakband brachten snel soelaas en bedierven de winkelpret niet) gingen Karin Günther en ik op zoek naar de mooiste plekjes van de stad.
We bezochten een kerk en konden vanaf de toren genieten van een prachtig uitzicht over de ganse stad. We stapten binnen in een tot conservatorium verbouwd klooster en deden ons tegoed aan een heerlijk stuk taart met slagroom. Bij aankomst op het universiteitsplein stond iedereen ons reeds netjes op te wachten. Alle gevonden schatten werden ons getoond, ringen, zonnebrillen met hartjes, ...
Tijdens de terugreis regende het pijpenstelen en in Waren had het zelfs gehageld maar wij konden droog de bus verlaten en naar onze gastgezinnen trekken.
Morgen is de grote dag, prof Marliese Zeiner komt 400 km ver om naar ons concert te komen luisteren dus iedereen moet fit zijn en daarna kunnen we eindelijk de teugels vieren en verbroederen zonder angst om stemmetjes te verliezen.
Ondertussen doen mijn knieën behoorlijk pijn want een stoel is hier niet meer voor handen (het huis zit vol volk waardoor alles in gebruik is).
Zaterdag 9 april
In de voormiddag is iedereen in de gastfamilies, die dan met hun gasten verschillende dingen gaan doen (bowlingen, winkelen, stadje verkennen en andere dingen) iedereen een andere belevenis.
Repetitie in de namiddag met daarna om 16.00 uur het verbroederingsconcert in een kerkje van een 200 tal zitplaatsen die allemaal bezet waren en dan hadden de jeugdige zangers nog geen stoel.
Alles verliep vlot en viel uitstekend in de smaak, prof Marliese Zeiner kwam speciaal van 400 km ver om haar geschreven liedje Nebel, gezongen door onze Kiliana’s en het koor uit Waren allebei tezamen te beluisteren, heel prachtig vond ze dat gedaan.
Na het concert begeven we ons voor het verbroederingfeest naar een wondermooi gebouw waar de muziekschool zich herbergt. Er staat ons een heerlijk buffet op te wachten met ook nog een hotdog kraam ter onze diensten, prachtig of liever gezegd heeeeeeeeeeeeeeeerlijk.
Rond 21.30 wordt afgerond en kan iedereen langzaam terug huiswaarts keren voor alweer de laatste nacht slapen in Waren.
Inmiddels werden de eerste traantjes al getoond, ze vinden het namelijk erg dat het al voorbij is. (sommigen overwegen zelfs om hier te blijven, als het onze chauffeur Arno maar niet zal zijn?).
Prachtige sfeer van verbroedering vanavond.
De spannendste dag van de reis, althans voor mij. In de voormiddag ging iedereen met zijn gastgezin op stap. Sommigen gingen kegelen en vonden het vreemd dat bowlingballen geen gaten hadden, anderen gingen het mooie stadje Waren verkennen.
Wij kuierden door de leuke straatjes naast het strand van de inner Müritz, het deed ons hier en daar zelfs aan zuiderse taferelen denken. Alleen de ijzige wind deed ons beseffen dat het nog geen zomer was.
Bij terugkomst in het gastgezin was de vader des huizes Lars druk doende in de keuken. Als professionele kok maakte hij een echte koningsmaaltijd voor ons klaar. Ik mocht in zijn rijk een stapje zetten en kon helpen de gekookte aardappelen schillen, gezellig met zijn tweetjes.
De maaltijd was voortreffelijk, zelden heb ik vis lekkerder gegeten. Een afspraak hebben we alvast gemaakt, als ik eens een feest wil geven, komt hij koken.
Het concert nadert en er moet nog veel gebeuren, piano en alle spullen uit de bus, beamer opstellen, ... Het katholieke kerkje waar we zingen is niet zo groot maar ijskoud. De paters die er wonen zijn nogal spartaans en hebben beslist dat de verwarming maar een kwartiertje kan branden. In alle opwinding voel ik persoonlijk echter weinig van die koude maar het publiek des te meer.
Als ik de pater zie binnenkomen met een lange bruine pij dan schiet me de schrik wel even om het hart. Voor de medley van ‘Sister Act’ hebben wij onze nonnenkleren mee, kan dit wel?
Marliese Zeiner, professor aan de muziek hoge school van Hannover zit tussen het publiek. Ze is speciaal voor dit concert naar Waren afgereisd, het weerzien is hartelijk.
De repetitie voor het concert verloopt chaotisch, de koorleden horen de piano niet en zingen duchtig onder de toon door. Verhuizen dus met die piano. Uiteindelijk valt alles in de plooi en kan het concert aanvangen.
Het kinderkoor van Waren opent met enkele leuke kinderliedjes, daarna zijn wij aan de beurt. Het gaat, de kinderen doen echt hun best en verbijten hun vermoeidheid. Door de koude in de kerk voel ik dat ons programma eigenlijk te lang is maar wat weglaten? Niks dus, doordoen.
Een opmerking van de kinderen; ‘We komen meer dan 700 km ver, dan zal het niet zo erg zijn als ze eens wat langer naar ons luisteren’.
Terwijl het jeugdkoor van Waren hun klanken de kerk insturen trekken wij onze nonnenkleren aan. Grappig als we het Duitse koor een Vlaams liedje van Stan Van Vaerenbergh horen zingen, wel mooi.
De nonnen hebben het nodige succes en de apotheose met een samenzang van Adiemus en het lied ‘Nebel’ van Marliese Zeiner, is helemaal een schot in de roos. De afsluiting verder loopt wat chaotisch daar iedereen zich graag zo vlug mogelijk wil warmen.
Op weg naar de muziekschool voor een verbroederingsfeest. Nog nergens zag ik zo een mooie muziekschool, je kan je er echt thuis voelen, zo een prachtig gebouw. Bij binnenkomst stond er een fantastisch buffet op ons te wachten, niet te geloven. Zelfs een hotdogkar was er naar binnengebracht. Meer eten dan we ooit zouden kunnen op krijgen. Na het eten werd er volop gedanst en gezongen. De sfeer zat er dadelijk goed in.
Vele gastgezinnen vreesden dat het zeer laat zou worden maar hier komt de natuurlijke discipline van een koor heerlijk naar boven. Om 9.30 uur sloot Karin af met een rustige dans, vervolgens gingen we allen in een kring zitten en zongen we nog enkele rustige liederen en trok iedereen met een tevreden gevoel naar zijn gastgezin. In de gangen klonken nog enkele liederen na, een mooi einde voor alweer een mooie dag.
Thuisgekomen werd er nog een flesje wijn open getrokken en nog wat nagekaart.
Zondag 10 april
It was very good with you in Germany……. d.b aus Waren(Müritz)
Vroeg opstaan, pakken, ontbijten en vertrek. Om 8.30 uur wilden we verzamelen maar wij waren alvast te laat weg. Als laatsten arriveerden we dan ook aan de bus. Er werd emotioneel afscheid genomen en nog enkele liederen werden er gezongen.
De vermoeidheid begon duidelijk zijn tol te eisen maar geen kat die daarom maalde. Als we dan eindelijk klaar waren om de bus op te gaan bleek Lore haar knuffels in het gastgezin vergeten te hebben, dus wachten.
Met enige vertraging waren we om 9.30 uur dan toch weg. Een lange busrit stond voor de boeg. De mensen uit Waren hadden ons voorzien van een ruime picknick en met de hulp van Lieve beschikten we over een heus picknickbuffet.
‘s Middags werd alles op een muurtje uitgestald en keken menigen met verwonderde blikken naar onze heerlijkheden.
Om de tijd te doden in de bus werden er enkele films vertoond maar ons aanbod was wat aan de krappe kant. De film ‘Costa’ werd algemeen gevraagd maar geraakte niet echt door onze filmcensuur waarna er een gescandeer in de bus losbarstte.
Uiteindelijk kon toch ook dit diplomatisch worden opgelost en keerde de rust en de goede sfeer weer.
Rond 7 uur stopten we voor een warme maaltijd en toen ... gingen we nog niet naar huis. Het GPS systeem leidde ons mooi in een rondje waarna we na 45 min rijden terug langs ons wegrestaurant passeerden. Klokslag (letterlijk) 22.00 uur waren we terug in het Lindel, moe, tevreden en een ervaring rijker.
Voor enkelen was het een eerste kennismaking en anderen krijgen er nooit genoeg van. Het belang van het leren van een taal werd toch maar weer eens duidelijk: wat dacht je van volgende uitspraak: de gastouders vragen of de kinderen klaar zijn om te vertrekken antwoord (Engels) No I must came my heer. (vrije vertaling, nee ik moet mijn haren nog kammen)
Wij kunnen alvast beginnen dromen van een volgende reis.