top of page

Europees Muziekfestival voor de Jeugd

De onderbrenging van een Hongaars strijkorkest liep niet van een leien dakje. Uiteindelijk lukte het door op goed geluk bij enkele mensen aan te bellen en zowaar zeer enthousiaste gezinnen werden er gevonden. Theo, Catho, Mark en Erik trokken op dinsdag naar Brussel om de groep te verwelkomen. De serres van Laken werden bezocht en het mooie instrumentenmuseum. Nandor (de dirigent) wilde ook nog graag een stadswandeling maken maar de tijd verliep snel. Vakkundig werden ze dan ook door Mark uit Brussel geleid zodat de groep zeer stipt aan Den Drossaerd stopte.


Woensdag 30 april: regen en Bobbejaanland

In Hongarije kennen ze nu overal de Revolution en Speedy Bob. Omwille van de regen werd er even overwogen om vroeger te vertrekken maar de groep wilde absoluut blijven. Bobbejaanland was voor hen het einde. Vermits Erik en ik de hele dag op de been waren stond er bij ons geen eten op tafel. Gelukkig had Goverdine aangeboden om voor ons te koken. Het werd een heel gezellige avond met zeer veel filosofische gesprekken.


Donderdag 1 mei: familiedag

Iedereen kon vrij zijn programma bepalen. Wij (Nandor en ik) fietsen naar de kerk en bekeken alles voor het concert. Vervolgens gingen we rustig uitwaaien op het Hageven. Dirigenten moeten zich nu eenmaal ook mentaal een beetje rustig kunnen voorbereiden. De voorbereiding van het concert maakte me wel wat zenuwachtig, enkele grotere meisjes bleken zonder verwittiging niet op te dagen. Er liep nog steeds die Hongaarse filmploeg rond. Na een rommelige start verliep verder alles vlot. De verbroederingsavond werd ingezet met een reuze buffet (waarvoor mijn dank aan alle koks). Met muziek van onze eigen Laïs (Dimphy en Lesley) kon het ontspanningsprogramma van start gaan. Iedereen had zich verheugd op de volksdansen maar blijkbaar waren de Hongaren dit niet zo gewoon. Het duurde een tijdje maar uiteindelijk kregen ook zij de smaak te pakken. Die avond sloegen er vonkjes over. Daniël een zeer begaafde jongen en zoon van de Hongaarse dirigent werd door de stem van Dimphy gegrepen. Zij werden onafscheidelijke vrienden. Sommige Hongaren kregen niet genoeg van het Belgische bier en bleven na de verbroederingsavond dan ook nog lang plakken in het café ernaast. De filmploeg besloot om niet meer naar het gastgezin terug te keren en waar zij de nacht doorbrachten blijft ons nog steeds een raadsel.


Vrijdag 2 mei: Antwerpen

Weer werd er regen voorspeld daarom besloten we het zekere voor het onzekere te verkiezen en trokken we eerst naar Wijnegem shoppingcenter. De laatste Euro’s werden uitgegeven. Om 13.00 uur wachtten 2 stadsgidsen op ons aan kaai 19. De tocht ging in 2 groepen lans het marktplein en enkele oude gebouwen naar het Rubenshuis. De groep was in aantal nogal ongelijk verdeeld. De meesten gingen waar de dirigent niet was, zo konden zij verhullen dat ze een zeer korte nacht gehad hadden. In het Rubenshuis bleek dat de grootste groep nogal passief was en eigenlijk niets meer wilden. Ik wisselde eventjes van groep en plots wilde toch iedereen het Rubenshuis bezoeken. Hoe zegden ze dat ook weer: ‘s avonds grote mens…Tijdig kwamen we in het Lindel aan. Erik had het eten reeds klaar staan. Nandor en ik wilden eventjes een artikeltje schrijven voor een Hongaarse krant. Dit verliep niet zo vlot omdat de helft van hun letters niet op ons toetsenbord staat en zij blijkbaar in Hongarije met een iets anders klavier werken. Alles moest snel gaan want we wilden zeker op tijd in Neerpelt zijn om niets van het spektakel te missen. Vreemd was het dan ook dat we de eerste bus waren die in Neerpelt aankwam. (Dit heb ik nog nooit meegemaakt.) Het was vrij koud maar langzaam liep Neerpelt toch een beetje vol. De sfeer was aangenaam maar niet uitgelaten, de muziek een beetje te luid maar dat zal wel een zeer persoonlijk aanvoelen zijn. Voor mij had alles een beetje korter mogen duren. Ik was dan ook blij toen Neerpelt eenmaal in vuur en vlam stond en er een prachtig vuurwerk te aanschouwen viel. Na het spektakel leidde ik alle Hongaren door de massa naar de bus, niemand liep verloren….of toch. Lieve en Lies waren eventjes de weg kwijt en deden de hele bus wachten maar ja zij wonen dan ook in… Lommel. Moe en veel te laat belanden we in ons bed.


Zaterdag 3 mei: festivaldag

De spanning is duidelijk voelbaar. Het is opvallend stil aan de ontbijttafel. Ik besluit dat het beter is dat ik vandaag Daniel en Nandor niet lastig val met het smeren van een eigen picknick. Ondertussen kennen we elkaar een beetje en weet ik dat hij gek is op vis. met een doos slaatjes en gerookte vis vertrek ik dus. Net voor we vertrekken telefoon, een gastgezin heeft zich verslapen en zal dus te laat komen. De aanmelding op het festival verloopt vlot en ik tracht hen daar ook zo snel mogelijk door te loodsen zodat er alle tijd overblijft om rustig te repeteren. Nieuw en tof van het festival was dat er tijdens de aanmelding een groepsfoto gemaakt werd. De wachttijd werd verder rustig besteed aan het opnemen van de Hongaarse groet aan het festival. Op naar Mater Dei waar de kapel uitstekend dienst deed als repetitieruimte. In de feestzaal van de zusters werd de picknick gegeten en bracht Lieve ons een ketel warme erwtensoep. Een ploeg zorgde dat alles weer netjes opgeruimd werd. Toen de opruimploeg (Theo en Jos) uiteindelijk een tas soep wilde eten was de ketel reeds verdwenen maar geen nood er stonden nog enkele gevulde kommetjes… (Dit waren alle restjes die samen gekieperd waren om weg te doen) Theo heeft het niet geweten en at met smaak zijn soep.

Op naar het grote werk in de kerk van Neerpelt-centrum. Terwijl iedereen zich omkleed loop ik even het cybercafé binnen en zijn Paul en de mensen van Mac Limburg bereid om onze Hongaren te komen filmen. Het niveau van de aanwezige strijkorkesten was zeer hoog. Volop genieten dus. Na afloop van het juryoptreden nog even met zijn allen op de foto. Dan de traditionele optocht en proclamatie. Terug een verademing na de teleurstelling van vorig jaar. Leuk was het introfilmpje van de 2 vliegende vogeltjes. Bleek dat onze Bob hier helemaal alleen voor verantwoordelijk was. Goed dat we zo een creatieve pianist hebben. De jury uitslag was een grote teleurstelling. Na vier maal een eerste prijs cum laude gehaald te hebben moesten ze nu naar huis met een eerste prijs. Waarschijnlijk heeft het optreden van het laatste orkest de punten van al de vorige doen dalen want dit was zo uitzonderlijk dat daar enkel summa goed genoeg voor was. Een Servisch orkest met enkel hoogbegaafde muzikale kinderen was perfect. Zij speelden zelfs zonder dirigent en waren blijkbaar van een andere categorie, alleen jammer dat zovele groepen (hierdoor?) met een slecht gevoel vertrokken zijn. Troostende woorden werden gesproken maar….

Afscheid werd genomen en er wordt er reeds naar een weerzien volgend jaar in Hongarije uitgekeken.

0 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page