Woensdag 28 en donderdag 29 juni
Het begon zo mooi, vol verwachting werd er aan Den Drossaerd verzameld voor onze reis naar Zuid-Afrika. Theo, Ria, Thoke en Erik staken een heel eigen ritueel in elkaar. Ze wensten ons een goede reis en vonden ervoor een eigen Zuid-Afrikaanse vertaling van Nkosi Sipea. Ook Ann en Sander van Showkoor Rise Up kwamen ons een fijne reis wensen. Na het afscheid met hier en daar een traan en het verzamelen van vergeten paspoorten trokken we naar Brussel.
De douche was koud nadat ze na een half uur palaveren besloten dat de minderjarigen van de groep niet mochten reizen omdat ze geen kopies van het paspoort van hun ouders hadden. In allerijl werden de ouders nog opgetrommeld en verzocht om een foto te maken en te mailen van hun identiteitskaart. Het mocht echter niet baten. De minderjarigen moesten met Pascal achterblijven. Nadat we richting vliegtuig gingen mochten ook Karolien en Flore niet meer verder vliegen. Pascal had namelijk geen formulier getekend dat Flore mocht vliegen. Exit Karolien en Flore.
De vlucht zelf verliep zonder noemenswaardige problemen. In Londen werd er een "Kiliana gaat naar Zuid-Afrika met tussenstop in Londen airport"-quiz gedaan.
De spanning van het landen op Afrikaanse bodem steeg. De douane doorlopen bleek geen eenvoudige bedoening. Dominik bleek geseind te staan en werd lang gecontroleerd. Uiteindelijk mocht ook zij het land binnen.
Erger was het met Janne. Door hele het gedoe op Zaventem was haar Engelstalig geboortebewijs zoek en mocht ze niet binnen. Na wat diplomatie wilde de ambtenaar halfweg komen. Indien papa via gsm zijn toelating wilde geven mocht ze binnen. Gelukkig vonden we papa en mocht ook Janne het land binnengaan.
Jan-Erik en Mimi wachtten ons op en via bus ging het richting stad. Kaapstad is mooi, met palmbomen. Geld wisselen was de volgende te nemen hindernis. Na het invullen van een hele papierwinkel bij een norse beambte kregen we de nodige rand. Op een foodcourt kon iedereen zijn lievelingsmaaltijd zoeken.
Hotel: een mooi hotel aan de rand van de stad met zwembad. Dat laatste diende dadelijk onderzocht te worden.
Waterfront: met een luxe bootje op de oceaan varen kijken naar de ondergaande zon genietend van een glaasje champagne, dat was het plan. Kiliana kreeg zowaar een eigen bootje toegewezen. De sfeer was opperbest. Een amusante jonge man kon onze dames wel entertainen. Er werd vooral boven op het dek plaats genomen. Eens uit de haven bleek de zee toch aan de woelige kant en leek het bootje min of meer op de vroegere attractie in Bobbejaanland. Amusement ten top voor onze zangers althans voor de meesten. Helaas kon al wie last heeft van wagenziekte ook hier niet tegen en werd er hier en daar over de reling wel eens wat achter gelaten. Eten in een food corner en dan naar het hotel: slaaptijd.
Vrijdag 30 juni
Na een riant ontbijt trokken we richting centrum vanmorgen. De bedoeling was om de tuinen van de Oost Indische compagnie te bezoeken maar intussen goot het water en dat na de langste droogte in 100 jaar was dat hier welkom. Alleen jammer voor ons.
We bezochten een kleine kerk en zongen er een lied ter ere van Dennis Vanendert, ode stichter van het koor. Een vrolijke dame gaf ons met veel animo inlichtingen. Ons Fiene vond ze geweldig. Fiene kreeg zelfs een cadeautje van haar.
In tussentijd was het tijd om naar de luchthaven te rijden. Vol spanning werd naar de landing van onze koorleden uitgekeken. Het wachten op hen leek wel eindeloos te duren: een spanning die te snijden was. De opluchting was groot en het weerzien overweldigend. Op naar een volgend shoppingcentrum waar er foodcorners zijn. Het lijkt een beetje op overdekte hapjesmarkten waar je overal eetstandjes hebt en waar je op tafels in het midden kan eten. In deze Afrikaans getinte overdekte markt werden vele gezellige winkeltjes gekeurd en bekeken.
Inmiddels heeft iedereen zijn hotelkamer gekregen. Verfrist iedereen zich of zijn ze in groep een wandelingetje aan het maken. Vanavond gaan we eten in een Afrikaans restaurant. We moeten de hereniging goed vieren. De tafelberg zit in de mist zodat we een alternatieve tafel moeten zoeken.
De avond was ZALIG. In een restaurant op een half uur rijden van Kaapstad wachtte ons een echte Afrikaanse avond in MOYO. Een restaurant waar je in de zomer op het terras kan eten gezeten met je voeten in het water en een surfplank als tafel.
Jan Erik zag het verschil met de vloer even niet en belandde met zijn voeten (schoenen) in het bassin.
Het eten was geweldig. Iedereen werd getooid met Afrikaanse versieringen op het gezicht. Het beste moest toen nog komen: Afrikaanse dansers en djembé's. Een vijftal bevallig dames dansten, speelden en zongen de longen uit hun lijf. Af en toe nodigden ze onze koorzangers uit om mee te doen. De sfeer was top.
Onze zangers wilden graag iets terug doen en zongen een paar liederen. De verjaardag van Fiene (woensdag) vierden we vandaag nog eens op zijn Afrikaans. Een verjaardag om nooit meer te vergeten.
De terugrit naar het hotel verliep in super sfeer. Team Pascal was stilaan helemaal uitgeteld. De nachtrust is inmiddels weergekeerd.
Zaterdag 1 juli
Na een riant ontbijt vertrokken we vanmorgen onder een stralende zon richting Mosselbaai. Onderweg hielden we halt in Swellendam waar we op een terras van de lokale gerechten konden genieten. Aloë Vera is een gekende plant hier in Zuid-Afrika. Een stop in een fabriek kon dan ook niet ontbreken.
In Mosselbaai stonden de leden van het South Cape Children's Choir ons op te wachten. Het weerzien was hartelijk. In een museum met een indrukwekkend decor van een boot mochten we zingen. "628? jaar na Dias kwamen de Overpeltenaren naar Mosselbaai" zei Jan Erik.
Het werd een mooi hartelijk concert dat evenwel niet vlekkeloos verliep. Ons lied 'Hats' liep even helemaal fout maar ook dat kon op applaus rekenen. Het concert eindigde met een staande ovatie en een oorverdovend applaus.
Na afloop van het concert werden de groepjes ingedeeld in gastgezinnen. Morgenvroeg zingen we reeds vroeg een eucharistieviering. Uitrusten is nog niet voor morgen.
Zondag 2 juli
Vanmorgen moesten we super vroeg uit de veren om een eucharistieviering op te luisteren. De dominee Johan - die verbonden is aan het South Cape Children's Choir - begon de mis met een grap over kippen. Onze Iris mocht bij de priester op gesprek komen. Voor een volle kerk mocht ze allerlei vragen beantwoorden. Ze deed het prima. In de kerk was het ijs en ijskoud. Centrale verwarming en ook isolatie is er niet in de Zuid-Afrikaanse gebouwen. Tijdens de viering werd er een kindje gedoopt. Mooi om te zien allemaal. Na de viering ging ieder met zijn gastgezin op pad.
Na het middagmaal was het terug verzamelen in de kerk. Allerlei gastfamilie verhalen kwamen boven. Sommigen hadden zelfs al walvissen gespot.
Om 15 uur zongen we een concert voor een volle kerk in Hartenbos. Onze liederen vielen in de smaak wat ook onze zangers zichtbaar deugd deed. Na het concert konden we bij koffie en taart verbroederen. Het was gezellig. Onze mannen scoorden met hun Michael Jackson act. De avond brachten we door in de gastgezinnen. Het was hier alvast super gezellig. Anke nam zelfs plaats op een Harley Davidson.
Maandag 3 juli
Wat een dag was dit!
De trend was snel gezet vanmorgen toen ons gastgezin voorstelde om in de auto onze spullen in de kattenbak te gooi! Kattenbak??? Zuid-Afrikaans voor kofferbak.
Het bezoek aan de Garden Route Game Lodge was super. In 4 jeeps mochten we onder begeleiding van een gids op zoek naar 'The Big Five' en of we ze vonden. Vooral de neushoorns zorgden voor een onvergetelijke ervaring.
Nadat ze eerst met elkaar gingen vechten, besloot er eentje ook achter twee van onze jeeps aan te gaan. Als een weerwind moesten onze gidsen achteruit rijden. Leeuwen, zebra's, giraf,... we zagen ze allemaal. Het weer was heerlijk. De Afrikaanse winter is best te harden.
Na de safara wachtte ons een heerlijke lunch waarna we nog een blik op reptielen konden werpen. Een schildpad die we konden aaien, een krokodil die zijn bek wel eens wilde opensperren maar vooral de slang die even uit zijn kooi van hand tot hand mocht gaan zorgde voor spektakel. De geplande zwembeurt werd dan maar geschrapt en geruild voor wat strandplezier. De avond werd doorgebracht in de gastgezinnen.
Dinsdag 4 juli
Vroeg uit de veren vandaag en afscheid nemen van ons eerste gastgezin. Afscheid nemen blijft moeilijk. Priester Johan en zijn kameraad zorgden voor een passend afscheidsgeschenkje. Omdat onze zangers geen eigen bijbel hebben, zorgden zij voor een Zuid-Afrikaanse versie. Met de nodige uitleg over de gebruiksaanwijzingen kan men voor elk gevoel een bijpassende tekst vinden: mooi. Er werd hier en daar een traantje weggepinkt.
Op naar Oudshoorn. Op de weg in de bus werd er duchtig gecomponeerd aan een eigen lied. Het beloofd speciaal te worden.
In Oudshoorn bezochten we de Cango Caves, de grootste grotten van het Afrikaanse vasteland. De stalagmieten en stalactieten maakten grote indruk. In zaal 1 (ook de concertzaal genoemd) moesten we de akoestiek testen. Het klonk er prachtig. De gids was gecharmeerd door ons gezang en zong prompt voor ons het Zuid-Afrikaanse volkslied. Dit is baie geniet.
Buffelsdrift is een paradijs in Oudshoorn en bekoorde jong en oud. Het was genieten in het zonnetje op een terras met uitzicht op een vijver met nijlpaarden en vogels. We zouden er kunnen wonen. De olifanten waren er DE attractie. Ieder koorlid mocht ze voeren en knuffelen. Een groepsfoto met de diertjes mocht dan ook niet ontbreken. De eigenaar van de zaak Andries van Schalkwyk is reeds jaren een bekende van Kiliana. Het was een heel fijn weerzien . We eindigden ons bezoek met een kort optreden.
Op weg naar wat Jan Erik een primitief verblijf in de kleine Karoo noemt. Vol spanning na verhalen over spinnen koude en andere ongemakken. De verrassing was dan ook groot om een prachtige boerderij te zien volledig van de buitenwereld afgescheiden. Iedereen heeft bijna een eigen appartementje. Momenteel genieten we van een braai. Alle kinderen mochten brooddeeg rond een stok draaien en dit brood in een open vuur bakken. Momenteel schuift iedereen aan om te gaan eten. Dansen zal zeker nog volgen en naar de sterren zullen we zeker kijken. Er is in deze plaats nog echt volledige duisternis. De temperatuur zakt nu snel en dan merk je. Het vuur doet deugd.
Woensdag 5 juli
Vanmorgen werden we wakker in een ijskoude boerderij te midden van de bergen. Het was er heerlijk rustig en tegen dat we aan het ontbijt mochten aanschuiven was het al weer heerlijk in het zonnetje. De sfeer in de bus was dadelijk goed. Johan lanceerde een raadsel met de belofte dat wie het kon oplossen een ijsje zou krijgen. "Het kan kort zijn en kan lang zijn maar enkel als het kort is kan je het eten?" Marc wist het antwoord.
We bezochten de Cangoo Wildlife Ranch, een dierentuin waar we zelfs een kangoeroe konden aanraken. Janne haar bril was ter ziele gegaan. Een minuut stilte leek haar gepast. Ook de pas gekregen bijbel deed dienst. Tijdens het eten kregen we gezelschap van heel wat bijen. Ieder kon bestellen wat hij wilde. Er werd zelfs krokodillenvlees geserveerd.
Op naar de struisvogelboerderij. Een gids loodste ons met de nodige humor door de farm. Hij deed het met zoveel overtuiging dat we zelfs bijna geloofden dat de mannelijke struisvogel om de drie maanden een zwart ei legde. De koorleden konden een kus krijgen van een struisvogel of zelfs een massage en tot slot kon men er over eieren lopen. Een selfie met een struisvogel zorgde voor de nodige hilariteit toen de struisvogel de haren van Carolijn als een lekkere maaltijd aanzag.
Na de ranch daalden we af richting George. Het prachtige zicht op de stad deed ons even halt houden voor een foto. In George stonden de gastgezinnen ons op te wachten. Sommigen mochten in de laadbak van een truck plaatsnemen, anderen vertrokken in een retro busje. De sfeer was top.
Donderdag 6 juli
Het was nog donker toen we uit het huis vertrokken vanmorgen, maar toch voelden we een groot verschil met de andere ochtenden. Het was warm en beloofde nog warmer te worden. Het werd maar liefst 30 graden vandaag; een winter die kan tellen.
We trokken naar een kerkje in Houts Bay aan de zee. Jan Erik leerde het koor enkele echte Afrikaanse liederen met de nodige moves. Super gezellig. Na de repetitie was er nog wat tijd voor een duik in de zee. Gezelligheid troef.
Na dit intermezzo was het tijd voor het andere Zuid-Afrika; Thembalethu - een Life Community Centre voor weeskinderen.
De meeste van de kinderen zijn wees en zorgen zelf voor hun broertjes en zusjes nadat hun ouders stierven aan Aids of andere ziektes. Overdag kunnen ze even uit de sloppenwijken en krijgen ze onderwijs, amusement en een warme maaltijd. Een paar honderd heel jonge kinderen zaten ons reeds op te wachten. We mochten samen met hen zingen en kregen uitleg over het project. In Zuid-Afrika is God nergens ver af. Bij deze kinderen bood het geloof zichtbaar houvast. Het samen zingen smeedde een band. Nkosi Sipea: we konden het samen zingen. We konden hen cadeautjes en kleren geven die we verzamelden. Ook de 400 euro die we - via Think Global Act Local - van de gemeente kregen werd overhandigd.
In het centrum is er ook een koor en tracht men de kinderen via muziek een toekomstperspectief te bieden. Een aantal kinderen mogen nadien meezingen met het South Cape Children's Choir. Onze zangers knuffelden menig kind. Afscheid nemen, viel hen zwaar.
Op naar een Redberry Strawberry Farm. De farm was bij de kinderen gekend via het programma 'De Mol'. Een groot doolhof liet hen verdwalen: amusement en ontspanning. Ook een leuk weerzien voor Britta en Kirsten: zij zagen een van hun gasten van het Zuid-Afrikaans koor terug na 6 jaar, die toevallig een vakantiejob deed op de farm.
Vrijdag 7 juli
De Afrikaanse tijd vliegt al zegt men wel eens dat wij het uur hebben en zij de tijd. De vermoeidheid zorgde voor een eerste zieke in de groep. Nore bleef met David in een gastgezin en bezocht een dokter. Keelontsteking was het verdict. Rusten dus en even uitzieken terwijl de rest van de groep Knysna en omstreken bezocht.
De omgeving werd een paar weken geleden geteisterd door enorme bosbranden. 400 huizen zijn er helemaal afgebrand. We zagen de uitgestrekte zwartgeblakerde gebieden. Soms waren er 4 huizen afgebrand en stond er in het midden nog eentje ongehavend, recht. De baai van Knysna is prachtig zelfs na de verwoestende branden.
We stopten op de plek waar de baai in de oceaan uitmondt, een van de gevaarlijkste plekken voor boten maar prachtig. Aan Waterfront stapten we op een bootje dat de volledige baai rondvoer. We genoten van een hapje en een drankje - sommigen waagden zich zelfs aan de plaatselijke oesters met een wijntje. Bij het varen roken we op bepaalde plaatsen echter nog steeds de brandlucht. Het vuur was her en der ook door de wind opnieuw opgelaaid. De grond is kurkdroog en de wortels kunnen hierdoor nog weken blijven smeulen. Ook het nodige shoppen kon niet uitblijven.
Tot slot reden we naar Victoria Beach waar men een surfari kon doen. De grote golven lokken er menig surfer al leken ons de grote rotsen levensgevaarlijk voor onervaren surfers. Het dagelijkse raadseltje van Johan was een beetje moeilijker vandaag: In de woestijn wordt een man gevonden met slechts weinig kleren en een klein stokje in zijn hand, zijn kleren liggen enkele honderden meters verder. Wat is er gebeurd? Fiene wist het antwoord! De avond werd doorgebracht in de gastgezinnen.
Zaterdag 8 juli
Ons laatste publieke officiële optreden in Zuid-Afrika zit erop. We zongen op een plaatselijke markt. Het was de bedoeling dat we hun nieuw openluchttheater zouden inzingen alleen.... het was niet klaar geraakt. Planningen lopen al eens op zijn Afrikaans. Het was heerlijk genieten in het zonnetje. Natuurlijk moesten we onze jarige Mirre ook vieren. Vanmiddag kreeg iedereen nog de kans om iets samen met zijn gastgezin te ondernemen. Vanavond hadden we een fijn verbroederingsfeest.
Zondag 9 en maandag 10 juli
Bijna klaar voor onze laatste etappe. Na het ontbijt vertrekken we terug met de bus richting Kaapstad waar we vanavond het vliegtuig nemen. Groep 1 vliegt via Londen, groep 2 via Dubai. In Zaventem wachten we op elkaar. Gisteren zongen we onze regensong, vandaag gaat het hier regenen, al zijn de Zuid-Afrikanen daar (droogte en waterschaarste) momenteel echt gelukkig mee!