Woensdag 20 augustus
Een koor is meer dan zingen alleen, terwijl bedrijven een dure activiteit inrichten en het zo mooi teambuilding noemen trokken wij naar Herentals waar de Nete prachtig kronkelt richting Lichtaart. De inschrijvingen waren echter aan de kleine kant en even werd er getwijfeld of de activiteit wel zou kunnen plaatsvinden. Trouwens alles leek tegen te vallen, het weer dat deze zomer alvast zo schitterend was leek ook niet zo prachtig te worden. Blijkbaar zijn de weergoden ons wel gunstig gezind want uiteindelijk werd het best een aangename dag en was nat worden geen marteling. Onder deskundige leiding werden er 3 vlotten in elkaar gesjord met enkele banden en palen. De tewaterlating was een heel avontuur. Lesley wilde al vlug de watertemperatuur meten en was dus de eerste die naast het vlot zwom. Erik wilde zijn evenwicht demonstreren en gaf zo de beste show, hij belande volledig in het water. Het vlot met de oudste meisjes trok ten aanval en voerde een bombardement met afgestorven waterplanten uit. Hevig werd de munitie bijgevuld en werd er hevig over en weer ‘gevuurd’. De meisjes gaven zich tenslotte volledig over en als één groot vlot bereikten we de eindbestemming. En wij? Wij waren weer eventjes 18 jaar.
Donderdag 21 augustus
Terwijl ik de laatste sporen van de camping probeer weg te wissen besluipt mij het gevoel een cursiefje te schrijven. Met de start van het nieuwe schooljaar in het vizier hoor ik langs alle kanten dat de ‘grote kuis’ bijna klaar is. De grote kuis vraag ik me af wat is dat? Misschien mag ik me gelukkig prijzen dat toch eindelijk na een half jaar de grootste puinhoop in mijn atelier wat overzichtelijker geworden is. Terwijl ik sukkel om de nieuwe fles van mijn afwasproduct te openen en grommel om die verdomde beveiligingsmethodes denk ik bij mezelf: “misschien toch wel een teken”: kindersluiting.
Als de ouderen mogen gaan varen dan mogen toch ook de kleinsten hun deel krijgen. In de voormiddag stond knutselen op het programma. Hilde (gelukkig ook dit jaar weer van de party) maakte monotypes met hen terwijl ik mij langs de rand van de weg toelegde op het maken van fossielen. Een derde groepje onder leiding van Jolien, Dimphy en Els probeerde een nieuwe tekst op een bestaand liedje te verzinnen. Er werd behoorlijk gewerkt en roeren in een brij van gips of inkt was een uitdaging. Improviseren is het leuke van de zaak als je een aantal zaken vergeet te vermelden op de uitnodiging. Bijna niemand had een picknick bij. De inderhaast bijgehaalde broodjes en beleg vielen zo in de smaak dat bij sommigen die een eigen picknick bij hadden plotseling alles bedorven was. Na het eten van deze welkome maaltijd trokken we naar het bos waar we een bosspel speelden in de vorm van een reuze ganzenbord. Er werd flink gegooid en de opdrachten werden zeer precies uitgevoerd. Na flink wat spelen werd het tijd om iedereen weer proper te krijgen. Zwemmen in het nieuwe zwembad Dommelslag.
Met zijn allen kropen we de gemeenschappelijke kleedruimtes in. In het zwembad was het vrij druk. De wildwaterbaan had de nodige bijval en ik ben weer een aantal blauwe plekken rijker. Ook het stoombad was populair bij het jonge volkje. Ieder van ons had zo zijn eigen fanclub rond zich hangen. ‘t Was tof. Na de zwembeurt zorgen dat iedereen goed gedoucht heeft en zich goed omkleed resulteerde in het verschijnsel dat Hilde en ik nog in bikini stonden terwijl de rest van de groep reeds zat te wachten. Onder het toezicht van 15 paar ogen begonnen we onze verkleedpartij. Het gebeuren lokte bij Hilde de reactie uit: 'kijk maar eens goed want zo zie je er over 30 jaar ook uit.’ Een enkeling antwoorde: ‘Zo oud word ik niet.’
De barbecue was al heerlijk aan het geuren toen we uitgehongerd in onze tuin aankwamen. Er werd flink gegeten. Het spannendste van de dag moest nog komen. Alle tenten werden opgezet en volledig ingericht. De verdeling is altijd een hekel punt: wie gaat bij wie liggen. Speciale tentconstructies zorgen ervoor dat iedereen tevreden is. De nacht valt en de tijd komt om in onze tenten te kruipen. Plots blijken kruisspinnen en ander ongedierte zich reeds genesteld te hebben in enkele tenten. Ik ga op spinnenjacht en tracht elk diertje te verdrijven. Als er na een spinnenjacht plots nog een spin opduikt in de tent van Lisa wil ze niet meer in een tent slapen. Lisa, die reeds de hele dag dapper tegen een verkoudheid gevochten heeft, was dolgelukkig dat ze uiteindelijk toch in de tent mocht blijven slapen. Toen ik voorstelde om dan maar naar mama te bellen bleek dat een verhuis naar een ‘spinloze tent’ een betere oplossing was.
Alvorens Hilde en ik ons nestelden in onze luxueus ingerichte tent patrouilleerden we tussen de tenten door. De tactiek werkte want na een uurtje waren de decibels naar een aanvaardbaar niveau geleid. Sommigen zouden die nacht toch niet slapen. Nadat de klok 3 maal had geslagen vielen wij in slaap om tegen 8 uur te ontwaken. De nacht was warm en zonder dauw. Het ontbijt smaakte dan ook heerlijk. Tegen 10 uur werd het volledige kamp weer afgebroken en wordt er weer uitgekeken naar het kamp van volgend jaar.