Maandag 25 april
Na een lange en zware trip kwam het orkest rond 21.30 uur in het Lindel aan. De verwelkoming was hartelijk. De gasten waren doodmoe en kropen na een verkwikkende maaltijd, dadelijk in bed.
Dinsdag 26 april
Vroeg opstaan voor iedereen. Om 8.00 uur verzamelen aan de lagere school van het Lindel. Door de turnzaal klinken al vlug de eerste vioolklanken. Enkele nieuwsgierige kleutertjes komen al eens een keertje aan de deur piepen. Tegen 10.00 uur loopt de zaal in een mum van tijd vol met de leerlingen van het vierde, vijfde en zesde studiejaar. Op het programma stond zware klassieke muziek. Door er tussenin een quiz van temaken probeerden we het een beetje licht verteerbaar te houden. De antwoorden waren best wel grappig, soms. Nu weet iedereen dat een mars niet alleen snoep is om op te eten en dat Hongaars een taal is. De hoofdprijs was voor diegene die kon vertellen wat Piccoli Archi betekent, namelijk jeugdige vioolspeler. Na het korte concertje ging de tocht naar Bokrijk. Daar spelen ze rond 14.00 uur een klein concertje en zullen ze een wandeling maken door het museum.
Het orkest had een fijne en droge namiddag in Bokrijk. Ze probeerden de oude fietsen, hebben zich verkleed enz.
De repetitie in de lagere school verliep toch wel op een speciale manier. Ik was tijdig daar om enkele stoelen klaar te zetten. Er bleken echter te weinig stoelen te zijn waardoor ik op zoek ging naar enkele exemplaren. Toen ik een klas (die niet gesloten was) binnenstapte voor een stoel te zoeken brak een afschuwelijk geluid uit. Zonder het te weten had ik blijkbaar het alarm geactiveerd. Afzetten lukte niet. De repetitie zelf verliep gemoedelijk ware het niet dat de kinderen allemaal doodmoe waren. Zsuzsa de enige extra begeleidster van de Hongaarse groep was erin geslaagd zich in het hoofdgebouw van de school te laten opsluiten. Bij regelmaat van de klok zette zij het alarmsysteem in werking. Hoe ze uiteindelijk bevrijd geraakt is, is me nog steeds een raadsel. ;)
Woensdag 27 april
Met een klein half uurtje vertraging is de groep naar Brussel vertrokken. Een poging om het orkest in het paleis te laten optreden, is mislukt. Gisteren kregen we een brief van het hof dat onze aanvraag een beetje te laat was, maar toch wel tof zo’n brief. In ieder geval wordt hij vandaag door vele Hongaarse handen bekeken.
Donderdag 28 april
Ontroerende klanken deze morgen in de kerk van de Grote Heide. Een voorbode voor wat er de volgende dagen te horen zal zijn tijdens het festival. Piccoli Archi repeteerde in kerk van de Grote Heide. Terwijl het orkest oefende kwam er een journaliste van ‘Het laatste nieuws’ enkele vragen stellen over het ontvangen van gasten tijdens het festival. Ook de Internetgazet van Overpelt en Neerpelt besteedde al veel aandacht aan de opvang van ons Hongaars strijkorkest. Weer enkele dingen om ons plakboek te vullen. Vandaag is gelukkig de zon van de partij en ze was welkom na de repetitie in de koude kerk.
Op naar Bobbejaanland. Voorlopig loopt er alles vlot en het is er helemaal niet druk. Ze zullen dus alles kunnen uitproberen.
Wij hebben hier vanavond gezellig samen gegeten. Maki had Japans gekookt. Iedereen moest met stokjes eten, dat was wel grappig want sommigen knoeiden erop los.
Vrijdag 29 april
De groep trok naar Vossemeren en mocht daar heerlijk zwemmen na een mooi concert gegeven te hebben. ‘s Avonds stond er een verbroederingsconcert op het programma. Het werd een succes. Nandor speelde een adembenemende solo op zijn cello ‘Après un rêve’ van Gabriel Fauré. We dromen er nog regelmatig van.
Na het concert kon iedereen zich te goed doen aan een ijsje en een lekker Belgisch frietje.
Zaterdag 30 april
Het werd een zeer fijne dag. Het orkest behaalde een eerste prijs en had deze dik verdiend. Het afscheid was ontroerend. Er werd champagne gedronken. Een aantal Kiliana zangers kon de bus niet verlaten en bleven de bus bezetten. Uiteindelijk vertrok de bus met de meisjes erop. Enkele km verder werden ze afgezet en door bezorgde ouders terug opgepikt. Schrik had niemand, alleen de realiteit dat ze geen proper ondergoed bij hadden deed hun uiteindelijk in Limburg blijven.