Woensdag 20 mei
In vliegende vaart reppen we ons naar de bus. De auto afgeladen vol met allerlei spullen. Beer, kleine symfonie mag ons deze reis vergezellen.
De sfeer zit goed, iedereen heeft er zin in. Onder een stralende zon vertrekt Kiliana voor een trip naar Nový Bor. Eerste halte: Trausnitz.
Het verkeer is verschrikkelijk druk en de vele wegenwerken zijn de oorzaak van vele files. In plaats van half 11 komen we om half 2 ‘s nachts in de jeugdherberg van Trausnitz aan. Vliegensvlug worden de bedden gemaakt en proberen we te slapen.
Donderdag 21 mei
‘s Ochtends ontdekken we de prachtige omgeving van de jeugdherberg. In een glooiend landschap staat een echte burcht met zelfs een galg. Het interieur van de ontbijtzaal is aan de nieuwe Kiliana T-shirts aangepast: de lampen zijn oranje met blauwe accenten en zelfs de kaarsen zijn oranje. Door onze late aankomst kunnen we slechts om 11 uur onze reis opnieuw aanvatten.
Getooid in opvallende oranje T-shirts gaan we op weg naar Praag. Na korte stop aan de grens en een heerlijke picknick naderen we dan toch de stad van de 500 torens. Het verkeer is ook hier zeer druk. Op de parking aan het station ontmoeten we onze gids: Michaela, een frisse jonge enthousiaste dame. Jammer genoeg zal het bij een blits bezoek moeten blijven: even naar het marktplein, snel wat vrije tijd over de mooie brug en weer terug.
Een grote groep van onze meisjes heeft gehoord over een muur waar men ode bracht aan John Lennon. Het was een ware zoektocht om de muur te vinden, zelfs een marteling met de tropische temperaturen.
Op nu naar het doel van onze reis: Nový Bor. Als eerste koor komen we op het festival aan. In de plaatselijke muziekschool worden we door Jiri Strobl en zijn mensen gastvrij ontvangen. Op de tafels staat een ongelofelijk buffet met allerlei Tsjechische specialiteiten en een paar dozen met wat pizza’s.
De dozen hadden een grote aantrekkingskracht en tot grote verbijstering van onze gastheren verdwenen de pizza’s eerder dan de andere lekkernijen.
Jiri troont me mee naar zijn werkkamer onder de zolder. Het is een gezellige (warme) ruimte met zithoek en koelkast. De fernet verschijnt en we klinken op een mooi festival. Voor de koorleden volgt nu het spannendste deel van de reis: waar ga ik slapen?
Nový Bor is het centrum van het Bohemian Chrystal. De hele industrie zit in een diepe crisis sinds in het begin van het jaar alle grote glasfabrieken sloten.
Meer dan 5000 mensen werden werkloos waardoor er momenteel een werkloosheid van 40% heerst. Kiliana slaapt in de jeugdherberg van de glasschool. De school was jarenlang een wereldcentrum voor studenten glas.
Er is echter geen toekomst meer voor de school en ook deze jeugdherberg zal verdwijnen. Enkele van de laatste studenten sleuren onze koffers de trappen op. De kamers zijn ontzettend ruim en per 5 bedden is er een badkamer en toilet op elke kamer aanwezig. Het is er ontzettend warm met een warme radiator! Het gebouw dateert nog uit de communistische periode en toont de tand des tijds. Onze meisjes zijn duidelijk meer gewoon en vinden snel alles vies. Na een gesprekje dat een toilet een kleurtje kan krijgen door ijzer in het water enz. lukt het toch om ze zich er deze dagen een beetje thuis te voelen.
Na wat sjouwen met bedden en wat reorganisatie is het snel slaaptijd. Die nacht zet de hemel haar sluizen open. Het knettert behoorlijk hard. Even nestelen we ons op het bed bij de jongsten tot het gedonder voorbij is.
Vrijdag 22 mei
Een klein beetje uitslapen doet goed. De bedden zijn een beetje zachter als de bedden van Trausnitz en slapen lukt wel. De stress plaagt me nochtans en doet me enkele nachtelijke toiletbezoeken maken.
Het ontbijt krijgen we een paar km van de jeugdherberg in een lagere school. Een zeer verzorgd buffet wacht ons. Een beetje onwennig zoeken we ons ontbijt bij elkaar. Michaela vergezelt ons ook vandaag. Eerst gaan we naar haar oom en neef die een kleine glasatelier hebben.
We zien hoe een replica van een middeleeuws glas geblazen wordt. Het is een Nederlands glas en het heet Reimen verteld de glasblazer. Als hij het schrijft blijkt het Römer te zijn en doet het ons eerder aan Romeinen denken.
Na enkele geheimen van het glasblazen gehoord te hebben, mochten we het zelf ook eens proberen. Niet simpel dus…. onze creaties verdwijnen rechtstreeks terug in de hersmelt-pot. We kopen zowat de winkel leeg, schenken onze glasblazers wat Belgische chocolade en vooral Belgisch bier (glasblazers drinken heel veel bier om hun vochtverlies te beperken).
In het centrum van Nový Bor bezoeken we het glasmuseum. Een collectie zeldzame glazen voorwerpen doet ons met verstomming slaan.
Het middagmaal nuttigen we in een middelbare school. Een soort pasta met een met gehakt gevulde paprika met tomatensaus staan op het menu.
Niet iedereen is er even wild van. Nochtans best lekker. Na het eten regen en dus rennen naar de bus om daar een gesloten bus te vinden. Met zijn allen nat dus. Ineens werd er een cadeau in mijn schoot geworpen; een prachtige handgeslepen vaas (grote) wie de gulle gever was daar kan ik alleen naar raden.
Op naar een mooie kasteelburcht Sloup. Helaas gooide hier een onweersbui water op onze kop en werd het bezoek echt ingekort. Voor enkele dapperen was het zeker de moeite. Een korte ontmoeting met de burgemeester die er een huwelijk kwam inzegenen was een fijne herkenning (hij was vorig jaar in Overpelt).
Na de burcht even rusten en papiertjes drogen want vorige nacht bleek een koffer van de bus niet zo goed gesloten waardoor er een aantal dingen goed nat geworden waren. Gelukkig niet de cadeautjes.
De uitvoering was in een heel mooi kerkje met een hele goeie akoestiek. Samen met ons zong er een koor uit het Zwarte Woud. Snel bleek dat we een gemeenschappelijk lied kenden. De Duitse dirigent aan de piano en een immens koor voor mijn neus. Het was heerlijk.
Het avondeten viel zeer in de smaak: schnitzel. Er werd zelfs een tweede en een derde keer bijgehaald. Het is duidelijk: we gaan hier niet verhongeren.
Iedereen een vrije avond; tijd dus om wat foto’s te uploaden. In het gezellige zolderkamertje is het een komen en gaan van gasten. De avond eindigt in het gezelschap van o.a. een dirigent uit Frankrijk, een directeur uit Slovenië en Jiri.
Het is gezellig in dit mannenclubje, al is mijn drinktempo wel wat lager dan de rest van het gezelschap.
Zaterdag 23 mei
Voor de Kiliana zangers is de voormiddag misschien wel het moment waar ze het meest naar uitkeken: winkelen. Groot was dan ook de verbazing en teleurstelling toen Michaela ons meenam naar een echte ‘supermarkt’ waar we vrij konden rondlopen. Onze jongsten zochten cadeautjes voor het thuisfront maar wat vonden ze nu van typische dingen in deze supermarkt?
De Fernet van de vorige avond nog in gedachten deed me hen meenemen naar de drankenafdeling. Is het droog, werd er wijs gevraagd.
Helaas eerder zoet dus… Tsjechische koekjes dan of…. salami. Micha bejubelt de smaak van de Tsjechische salami. De beleefdheid doet me er een aantal kopen, alleen eten we bijna nooit saucissen. Na een uurtje heeft iedereen het wel ongeveer gezien. Er blijft nog wat tijd over om een openlucht theater in de bossen te bezoeken. Het theater is een schot in de roos. Net zoals in het kasteel Sloup, zijn er allerlei gangetjes in de rotsen. Een uurtje klauteren en enkele liederen zingen.
Na het middagmaal worden er 2 vertegenwoordigers van alle groepen op het stadhuis ontvangen. Mia en ik gaan er Kiliana vertegenwoordigen. Onze burgemeester kennen we al en hij ons. In zijn toespraak haalt hij verschillende keren België aan. Pakkend was dat hij vertelde dat hij eigenlijk niet van koormuziek hield maar dat zijn bezoek aan België en het festival van Neerpelt hem emotioneel geraakt had.
Het had hem veranderd en sindsdien hield hij wel van koormuziek. De economische toestand baart hem heel veel zorgen. Wij overhandigen een glazen schaal van onze gemeente en vertellen dat het een symbolisch geschenk is en misschien wel wat gewaagd om een glaswerk cadeau te doen aan een glasstad. We vertellen van Lommels zand en hopen dat ze een manier vinden om de knowhow van de glasindustrie niet verloren te laten gaan. We klinken op de stad en zijn festival met een glaasje Slivovitsj.
In de kerk van Nový Bor zitten intussen alle koren en koorleden te wachten voor een optreden van het Tsjechisch koor: Kvitek. Wat we te horen krijgen is adembenemend mooi. De laatste noten waren nog niet verdwenen of we werden snel de kerk uitgeleid naar het theater. Kiliana is de eerste groep die haar soundcheck mag doen voor het concert van die avond. Het klinkt: oef.
Een uurtje vrije tijd op de kamer is welkom. Bij het vertrek naar het theater verstuikt Paulien haar voet en valt.
Even voor 6 uur worden we terug in het theater verwacht voor een repetitie van de samenzang. Bij het klinken van de eerste noten van het lied ‘Can You Hear Me’ van Bob Chilcott is het meteen duidelijk: kippenvelmomenten.
Het concert begint en Kiliana mag de spits afbijten. Het applaus is overweldigend en het koor gaat zweven. Met het lied ‘Ik Hou van U’ van Noordkaap gaat het publiek bijna uit de bol. Het hele concert is gehuld in een ontzettend warme sfeer: een avond om nooit meer te vergeten.
Na het concert bleek hoeveel pijn Paulien had aan haar voet. Het meisje heeft het hele optreden en concert op haar tanden gebeten. Lieve trekt met Paulien en ondersteund door Merel naar het ziekenhuis in Česká Lípa. Een jonge man rijdt hen, hij draagt Paulien zelfs naar binnen. Klasse!
Voor Kiliana is het reeds de laatste avond in Nový Bor. Alle cadeautjes worden boven gehaald en ook beer Symfonie mag meevieren.
Het gastkoor Camella zorgde voor een verrassingsact en nadien... veel zang en dans en applaus voor Paulien die gelukkig niks gebroken bleek te hebben.
De Kiliana T-shirts vonden gretig aftrek bij alle koren (al waren ze eigenlijk voor onze Tsjechische gastheren bedoeld).
In een mum van tijd verschenen er in de hele zaal vlagjes van het EMJ die zowat de hit van de avond werden. Vriendschappen werden gesloten.
Kiliana zal zeker contact blijven houden met het koor uit Castelnaudary in Frankrijk. Hopelijk zit er een verbroedering in.
Helaas aan alle mooie liedjes komt er een eind en na een wandeling naar onze jeugdherberg, nog wat nakaarten is het tijd om zeer kort en snel te slapen.
Zondag 24 mei
Tijd om op te krassen.
De koffers worden naar beneden gedragen en in een mum van tijd zit alles op de bus. Het ging zelfs zo snel dat we te vroeg aan de ontbijttafel verschenen.
Afscheid nemen van onze gasten, picknick inladen en wegwezen. Een laatste blik op het mooie Tsjechische landschap en zonder dat we het beseften waren we in Duitsland. Het is zelfs vreemd dat je de grens niet meer ziet, dat was ooit wel anders. Het verkeer verloopt niet altijd zoals we het ons zouden wensen. Vele werken doen ons in talloze files belanden.
De reis is zwaar al brengt Mia’s en Ria’s soepboetiek af en toe wel wat verlichting. Door de files geraken we niet meer thuis met een en dezelfde chauffeur. Het wordt middernacht als we terug het Lindel binnenrijden. Moe maar tevreden zal Nový Bor voor altijd in de Kiliana geschiedenis staan.