Het was best spannend. Op het laatste nippertje (lees eind augustus) werd er nog besloten om ook ‘Sister Act’ te gaan zingen. Nog nooit werd er door zovele mensen zo intens aan een concert gewerkt. Brieven werden rondgedragen naar oud-koorleden, decor geknutseld, tentoonstelling opgebouwd, nonnenkleren gestikt, gerepeteerd, … kortom overal werd er gewerkt.
Groot was dan ook onze verrassing toen een week voor de voorstelling reeds bleek dat we voor een uitverkochte zaal zouden mogen zingen.
Gasten uit Markgröningen en Gotha arriveerden. Niets stond een mooie prestatie in de weg. Het werd een echt hoogtepunt.
Het publiek ging letterlijk enkele malen uit de bol, iets wat niet echt gebruikelijk is tijdens een koorconcert. Natuurlijk gebeurde er foutjes maar hé, that’s life.
Leuk om te onthouden is hoe Lore haar uit de slag trok bij het zingen van het liedje ‘Nestje’. Zij zou poppenkast spelen met een vogel en tussen het koor doorlopen met een ‘vogel’pop. Zij had het beest echter niet gevonden en loste dit zeer creatief op door enkel haar hand te gebruiken. De timing van de overhandiging van de pralines liep een beetje in het honderd maar wie maalt daarom, we hebben ervan genoten.
Op naar de volgende uitdaging.